"Genellikle gizemlere ilgi duyarız — görülmeyene, duymadığımıza, anlatılmamış olana. Ancak kendi hayatımız böylesi bir gizemin içinde kaldığında — biz görmezden gelindiğimizde, yanlış anlaşıldığımızda ya da hikâyenin dışında bırakıldığımızda — bu durum bizde huzursuzluk hatta öfke yaratır.
Ne büyük bir paradoks, insanı düşündürüyor!"
We stood together in solidarity, refusing to be mere spectators. We marched and raised our voices, chanting: free Palestine. Our choices spoke volumes as we boycotted certain brands and supported local alternatives, showing that our economic power can make a difference. We gave to NGOs like IHH and reached out directly to individuals, such as Afra from Jabalia refugee camp, forming personal bonds that transcend borders. We sent essential resources, like water, to offer a lifeline and hope.
At our dinner tables, conversations about your struggle taught our children the values of gratitude and empathy. In our prayers, we sought to embody your resilience and honor your sacrifices. While acknowledging the imperfections among us all, we affirm that no one deserves to be a target of mass violence without justice.
Your legacy endures in our hearts and souls, a testament to your strength and the universal pursuit of peace and justice.
Uzun zaman sonra yine ben, yeniden siz.
Dün gece düşündüm. Bir otobiyografi yazacak olsam, mühim olan ben mi olurdum, konu mu. Adım sanım belli olmasa. Uzman 3 olarak bir ifade versem. Bir mahlas kullansam ama sözümün, tespitimin ağırlığı olsa ve yine siz ilgi duysanız, değer verseniz. Mümkün mü? Mümkün. O halde yeniden yazmaya başladım. Kardeş'ceğizim tam da bugün 'içinden geldiği gibi, her gün bir yardım saatliğine de olsa yaz,' dediği gün. Bugün... Ve buradayız.
Uzaya doğru seslenmek, geçmişe, geleceğe, anın içinden size hiç bir zaman anlayamayacağım bir kavram olacak. Veya tüm DNA'mla anladığım dolayısıyla hep yaşadığım. Dolu dolu.
Pandemi dönemindeyiz. Söyleyecek çok söz birikti, paylaşılacak nice fikir, görüş, deneyim var.
Zamanla adım adım. Zerre zerre...
Çok merak ediyordum, bugün bir soruma yanıt geldi. Müzisyenler, sanatçılar, artistler ne yapmaktalar bu dönemde? Herkes evlerine kapanmışken... Müzisyen canlar
Sokaktakiler, gecekondularda yaşayanlarla ilgili de bir haber gelmişti. Raporu paylaşacağım linkle. Üzüldüm. Ama fark ettim yine yeniden uzaydayız, kendi başımıza ve yalın ayak. Sanki A'raf'ta gibi. Bir yan cennet, bir yan cehennem ve biz, ama hepimiz arada... Derin yoksul canlar
Hala bilmediğim ise zaten uçurumun kenarındakiler. Uyuşturucu satıcıları, fahişeler, bir zindanda kapalı tutulan esirler (evet bence onlar hala varlar!). Hep zor durumdaydınız. Peki şimdi?
Her ne kadar şimdi ağlasak da... Ağla sevdam
Güzel günler göreceğiz çocuklar...
"Ağırlıklarını kaldırır, üzerlerindeki zincirleri çözer." A'râf Suresi - 157. Ayet
Allah hepimizin Rabbi. Ve rahmeti hepimizi kuşatmıştır. Ben, sen, günahkar, alim ayrımı olmaksızın. Bu bilinçle, sevgiyle, biraz derme çatma ama taze, dilerim ki sımsıcak bir merhaba.
